“Działanie jest dla mnie pasją, sensem życia. Muszę robić, rzeczy bardzo ważne, przekraczające mnie, moje życie. Bez takiego działania zanudziłbym się na śmierć.”
Urodził się w 1934 roku w rodzinie o PPS-owskich tradycjach. W 1949 był działaczem Związku Młodzieży Polskiej (ZMP). Od 1952 roku pracował jako etatowy instruktor w wydziale harcerskim Stołecznego ZMP, wstąpił też wtedy do PZPR. W 1953 był przewodniczącym Zarządu Uczelnianego ZMP Politechniki Warszawskiej. W listopadzie 1953 roku został usunięty z ZMP i PZPR za krytykę koncepcji ideowej ZMP.
W 1957 roku ukończył Wydział Historii UW. W latach 1957-64 pracował w Głównej Kwaterze ZHP. Autor (1965, wraz z Karolem Modzelewskim) Listu otwartego do partii, krytykującego z pozycji demokratycznego marksizmu biurokratyzację i klasowy charakter reżimu PRL. Został za to skazany na 3 lata więzienia, ale zwolniono go w 1967. W marcu 1968, w związku z wydarzeniami marcowymi roku aresztowany i skazany za organizację strajków studenckich na 3 i pół roku więzienia. W 1975 współorganizował akcję mającą zablokować poprawki do konstytucji PRL. Sygnatariusz Listu 59. We wrześniu 1976 jeden z sygnatariuszy aktu założycielskiego Komitetu Obrony Robotników, a w 1977 KSS KOR. Od 1977 w redakcji niezależnego kwartalnika Krytyka , a od 1978 wykładał w ramach Towarzystwa Kursów Naukowych (Uniwersytetu Latającego).
W lipcu i sierpniu 1980 organizował sieć informacji o ruchu strajkowym. We wrześniu 1980 był doradcą Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ “Solidarność”. Internowany 13 grudnia 1981, w 1982 aresztowany pod zarzutem próby obalenia ustroju, zwolniony w 1984 na mocy amnestii.
W 1989 brał udział w rozmowach Okrągłego Stołu. W latach 1989-1990 i 1992-93 był ministrem pracy i polityki socjalnej; 1989-2001 posłem na Sejm. W 1995 kandydował na urząd Prezydenta RP. Odznaczony Orderem Orła Białego (1998), francuską Legią Honorową, niemieckim Krzyżem Zasługi, ukraińskim Orderem Jarosława Mądrego. W ostatnich latach życia Kuroń bardzo krytycznie oceniał społeczne i gospodarcze rezultaty transformacji ustrojowej. W artykułach prasowych oraz w książkach Działanie i Rzeczpospolita dla moich wnuków krytykował dominację neoliberalizmu, narastające rozwarstwienie społeczne, alienację klasy politycznej. Alternatywę dla status quo dostrzegał w rosnących w siłę ruchach społecznych; wielką uwagę poświęcał edukacji. Swoją ostatnią wypowiedź publiczną skierował do alterglobalistów, zebranych w kwietniu 2004 roku na proteście przeciwko obradom Światowego Forum Ekonomicznego w Warszawie. W liście do nich pisał m.in.: To wy, drodzy przyjaciele, musicie dokonać tego, czego nie są w stanie zrobić dzisiejsze elity: tworzyć nowe koncepcje współpracy społecznej, urzeczywistniać ideały wolności, równości i sprawiedliwości społecznej.
W swej działalności opozycjonistycznej używał pseudonimów Maciej Gajka, Elżbieta Grażyna Borucka, EGB.
Jacek Kuroń przyjaźnił się z Dalajlamą XIV.
Uroczysty pogrzeb Jacka Kuronia odbył się 26 czerwca 2004 na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach. Został pochowany w Alei Zasłużonych. Hołd oddali Mu przyjaciele i przedstawiciele wszystkich wyznań w Polsce: katolicy, ewangelicy, prawosławni, żydzi, buddyści, muzułmanie.
Odznaczenia:
Order Orła Białego – 1998 r.
Francuska Legia Honorowa
Niemiecki Order Zasługi
Ukraiński Order Jarosława Mądrego
Litewski Order Wielkiego Księcia Giedymina
Order Uśmiechu – na wniosek dzieci ze świdnickiego Stowarzyszenia Przyjaciół Dzieci Chorych “SERCE”
Order Ecce Homo – 2001 r. – polskie odznaczenie kościelne przyznane przez Kapitułę Orderu za bezkompromisowe poświęcenie w walce z totalitaryzmem, za szlachetność charakteru i obronę godności ludzkiej w czasach uprzedmiotowienia człowieka
Szkoła Podstawowa nr 14 odziedziczyła imię Jacka Kuronia po istniejącym wcześniej Gimnazjum nr 3 im. J. Kuronia. Uroczyste przekazanie sztandaru i imienia szkoły odbyło się 1 września 2019 roku, gdy wygasło Gimnazjum nr 3. Tradycją szkoły jest coroczny Dzień Patrona, który odbywa się 3 marca, w dniu urodzin Patrona.
